Historia

Przodkami współczesnych Słoweńców byli Słowianie, którzy zasiedlali region w Alpach Wschodnich na terytorium dzisiejszej Słowenii, południowych Węgier, południowej Austrii oraz północno-wschodnich Włoch począwszy od VI wieku. Pierwsza pisemna wzmianka o istnieniu języka słoweńskiego pochodzi z X wieku, kiedy to pojawiły się najstarsze znane dokumenty napisane w tym języku; są to również najstarsze teksty napisane w języku słowiańskim w alfabecie łacińskim. Pierwsze 50 książek w języku słoweńskim zostało napisanych przez protestanckich reformatorów w XVI wieku; wśród nich są pierwsza gramatyka z 1550 i pierwsze tłumaczenie Biblii. Nowoczesny język literacki narodził się z różnych słoweńskich dialektów oraz tradycji pisania w języku słoweńskim, która sięga wielu wieków.

Rękopisy fryzyńskie z X w.

Dialekty

W Słowenii istnieje 7 grup dialektów z 46 dialektami na stosunkowo niewielkim obszarze geograficznym. Słoweński jest więc najbogatszym językiem słowiańskim z punktu widzenia dialektów. Istnieje kilka powodów takiego stanu rzeczy. Terytorium Słowenii było zasiedlane z kilku stron. Cztery grupy językowe (germańskie, ugrofińskie, romańskie i słowiańskie) spotykają się w tym miejscu, a każdy z nich wpływa na swoich sąsiadów. Warunki geograficzne są również ważne, ponieważ historycznie alpejskie doliny i rozległe górskie lasy były poważnymi przeszkodami w kontaktach między narodami. Te warunki doprowadziły do ​​bogatego dziedzictwa językowego z wieloma specyficznymi lokalnymi formami leksykalnymi i gramatycznymi, które mogą być trudne do zrozumienia dla mówców z innych regionów.

Gramatyka

Przymiotnik i rzeczownik mają sześć przypadków, trzy rodzaje i trzy liczby, co daje 54 możliwe formy. Czasowniki odmieniają się przez osoby (pierwsza, druga i trzecia), 4 czasy (teraźniejszy, przyszły, perfekt i zaprzeszły) i 3 liczby (pojedyncza, mnoga i podwójna). Istnieje wiele czasowników nieregularnych, więc niełatwo jest zgadnąć, czy czasownik ma formę regularną czy nieregularną, której trzeba się nauczyć. Miejsce akcentowania, liczba podwójna oraz formy dopełniacza są trudne nie tylko dla obcokrajowców, ale nawet dla samych Słoweńców.

Liczba podwójna używana jest obok liczby pojedynczej i mnogiej. Jeśli rzeczownik odnosi się do dwóch osób, obiektów lub idei, powinien zostać odmieniony w liczbie podwójnej, która różni się od pojedynczej i mnogiej. Liczba podwójna używana jest nie tylko do rzeczowników, ale także przymiotników i zaimków, a nawet do koniugacji czasowników.