Geschiedenis

De voorouders van de moderne Slovenen waren Slaven, die zich in een streek in de oostelijke Alpen vestigden op het grondgebied van het huidige Slovenië, Zuid-Hongarije, Zuid-Oostenrijk en Noord-Oost-Italië vanaf de 6-de eeuw. Het eerste schriftelijke bewijs voor het bestaan ​​van de taal dateert uit de 10-de eeuw, toen de oudst bekende in het Sloveens geschreven documenten verschenen; ze zijn ook de oudste teksten geschreven in een Slavische taal met het Latijnse alfabet. De eerste 50 boeken in het Sloveens werden geschreven door de protestantse hervormers in de 16-de eeuw; onder meer de eerste grammatica in 1550 en de eerste vertaling van de Bijbel. De moderne literaire taal is ontstaan ​​uit verschillende Sloveense dialecten en een schrijftraditie in het Sloveens die vele eeuwen teruggaat.

Freising manuscripten uit de 10-de eeuw.

Dialecten

In Slovenië zijn er 7 dialectgroepen met 46 dialecten in een relatief klein geografisch gebied. Het Sloveens is op gebied van dialecten dan ook de rijkste Slavische taal. Daar zijn verschillende oorzaken voor. Het grondgebied van Slovenië werd geregeld vanuit verschillende richtingen ingenomen. Vier taalgroepen (Germaanse, Fins-Oegrische, Romaanse en Slavische) ontmoeten elkaar daar en elk beïnvloedde zijn buren. De geografische omstandigheden zijn ook van belang, omdat vele alpiene valleien en uitgestrekte bergbossen historisch ernstige belemmeringen waren voor de contacten tussen de volkeren. Al deze omstandigheden hebben geleid tot een rijk taalkundig erfgoed, met veel lokale specifieke woordenschatten en grammaticale vormen, die soms moeilijk te begrijpen zijn voor sprekers uit andere gebieden.

Grammatica

Om te weten welke vorm een bijvoeglijk naamwoord moet hebben, geven zes naamvallen, drie getallen en drie geslachten 54 mogelijkheden. Werkwoorden worden vervoegd volgens persoon (eerste, tweede en derde), 4 tijden (tegenwoordige, toekomende, voltooid en meer-dan-voltooid verleden tijd) en 3 getallen (enkelvoud, meervoud en duaal). Er zijn veel onregelmatige werkwoorden, daardoor is het niet eenvoudig om te weten of een werkwoord een regelmatige of onregelmatige vervoeging heeft, die dan moet worden geleerd. De plaats van de klemtoon en de duaal- en genitieve vormen zijn niet alleen moeilijk voor buitenlanders, de Slovenen zelf hebben er ook problemen mee.

De duaal-vorm is een getal, dat gebruikt wordt naast het enkelvoud en meervoud. Als een zelfstandig naamwoord verwijst naar twee personen, voorwerpen of concepten, moet het verbogen worden in de duaal-vorm, die verschilt van het enkelvoud en het meervoud. De duaal-vorm wordt niet alleen gebruikt voor zelfstandige naamwoorden, maar ook adjectieven en voornaamwoorden en werkwoorden veranderen niet alleen in het enkelvoud en meervoud, maar ook in de duaal-vorm.