Wprowadzenie

Według danych Komisji Europejskiej językiem rosyjskim mówi 6% populacji Unii Europejskiej (około 30 mln osób). Jest to siódmy co do powszechności użycia język w UE i ósmy na świecie.

Gramatyka

Czasowniki rosyjskie dzielą się na dwie kategorie zwane aspektami, w zależności od tego, czy odnoszą się do procesu trwającego (czasowniki niedokonane), czy do działania zakończonego (czasowniki dokonane). Czasowniki niedokonane mają trzy czasy (przyszły, teraźniejszy i przyszły), a dokonane mają jedynie czas przeszły i przyszły.

W rosyjskim jest 6 przypadków. Są one ukazywane za pomocą końcówek i wskazują rolę, jaką rzeczownik (lub inna część mowy) pełni w zdaniu. To, w jakim przypadku występuje wyraz, zależy od znaczenia (i od odpowiadającego mu pytania: kto, komu itp.). W zależności od typów końcówek rzeczowniki i imienne części mowy są pogrupowane w deklinacje.

Rosyjski jest bogatym językiem. Używa się różnych jego odmian (rejestrów). Na przykład w oficjalnych dokumentach lub listach stosuje się konstrukcje i wyrażenia, których nie używa się w codziennym życiu (nawet w całkiem poważnych rozmowach). Trzeba dobrze opanować subtelne zasady kultury języka, aby dokonywać wyboru właściwego słowa i nie popełnić błędu. Sposób, w jaki dana osoba używa różnych stylów języka, może odzwierciedlać jej umiejętności, styl życia i często także sposób, w jaki chce być postrzegana i oceniana przez innych.

W rosyjskim na pełną nazwę osoby składają się trzy elementy: imię, imię odojcowskie oraz nazwisko.

Imię odojcowskie jest tworzone od imienia ojca:

Połączenia imienia z imieniem odojcowskim (Иван Владимирович, Анна Ильиничена) używa się podczas zwracania się do osób starszych (lub o wyższej pozycji) oraz w sytuacjach formalnych.

Zwracanie się do kogoś po nazwisku praktykowane jest rzadko, jedynie w bardzo formalnych sytuacjach. Nauczyciele w szkole często zwracają się do uczniów po nazwisku: Сидоров, иди к доске! (Sidorov, idi k doske! – „Sidorow, do tablicy!”), a szczególnie często używają nazwisk, gdy karcą uczniów nieposłusznych: Сергеев, опять ты не сделал домашнее задание! (Sergeev, opjat' ty ne sdelal domašnee zadanie! – „Siergiejew, znowu nie odrobiłeś zadania domowego!”).

Prawie wszystkie imiona rosyjskie można zdrabniać:

Na ogół do dzieci mówi się przy użyciu zdrobnień: Сереженька [Serezhen'ka] (zdrobnienie od Сергей, [Sergej]), Ирочка [Irochka] (zdrobnienie od Ирина, [Irina]). Dzieci nazywa się pełnym imieniem zwykle wtedy, jeśli zrobiły coś złego.

Imiona odojcowskie nie są popularne poza Rosją. Rosjanie mieszkający za granicą często wolą być nazywani za pomocą zdrobniałych form ich imion, np. Дима [Dima] zamiast Дмитрий [Dmitrij], Надя [Nadya] zamiast Надежда [Nadezhda].